Marijke van der Kolk uit Westervoort leidde een heel actief leven tot ze in 2011 werd getroffen door speekselklierkanker. Ze werkte tot dan toe als teamleider bij een instelling voor verstandelijk gehandicapten. Ook gaf ze veel vakgerichte cursussen door Nederland en daar buiten en was dus veel aan het reizen. Daar kwam plots een einde aan, helemaal toen ze in 2018 er ook nog zware tinnitus (interne geluiden) en hyperacusis (externe geluiden) bij ontwikkelde. Waar ze eigenlijk gewend was alles zelf op te lossen, lukt dat zeker sinds corona niet meer. Vanaf toen kon ze ook eigenlijk niet meer slapen door het voortdurende ‘lawaai’ in haar hoofd en nu raakt ze bij de minste prikkels overbelast. Door het complexe van haar aandoeningen zit ze gekluisterd aan een rolstoel.

Wegwijs in zorgland

Omdat ze zelf wel een ‘beetje’ de weg weet in zorgland, zocht ze ondersteunende zorg. Maar haar huisarts was overvraagd en kon haar eigenlijk niet verder helpen. Dus werd ze van het kastje naar de muur gestuurd. “Ik miste een regisseur die mij de weg zou wijzen. Ik kreeg het etiket van depressie maar dat gaf alleen maar meer paniek. De neuroloog stelde psychosomatische therapie voor maar in een grote groep word ik gek van het lawaai en de prikkels. Ons zorgstelsel is zo op detail afgebakend dat de samenhang en het overzicht mijns inziens ontbreken. En waar ik in mijn werk oplossingen voor anderen buiten de gebaande paden ontwikkelde, kreeg ik dat voor mijn eigen situatie niet voor elkaar.”

Alleen al de papierwinkel voor de WMO. Daar kreeg ze uiteindelijk wel hulp bij maar die ontbrak het aan een zogenaamde helikopterview om de hele puzzel te leggen. “Ik heb het als ernstig gemis ervaren dat men alleen dacht aan zijn/haar eigen kleine onderdeel. Niemand vroeg naar de samenhang of voelde zich überhaupt verantwoordelijk voor mijn situatie.”

Zorgbad

Uiteindelijk kwam Marijke na heel veel loketten te hebben afgelopen in 2023 bij Zorgbad Zonnewater terecht. “Wat een verademing, ze luisteren naar je wensen. Allereerst vond de intake persoonlijk en al binnen een paar weken plaats. Heel anders dan de soms wel na een halfjaar wachttijd beschikbare, automatisch in te vullen formulieren waar ik voorheen doorheen moest ploeteren om vervolgens het stempel te ‘complex’ opgeplakt te krijgen. Ik was altijd zo sportief geweest dus bewegen in warm water sprak me wel aan. Binnen een week na de intake belde bewegingsagoog Sjozette dat ze plaats had. Ze past jouw wensen precies in de plekken die nog vrij zijn. Voor mij betekent dat dat ik iedere maandag met haar 1:1 van 8.15 tot 8.45 uur en op vrijdag van 8.30 tot 9.00 uur in het bad oefeningen doe volgens een door haar opgesteld behandelplan. Anderen starten 15 minuten later zodat ik eerst even rustig met Sjozette kan oefenen. Iets dat voor mijn hyperacusis beter is.”

En ze benadrukt hoe belangrijk de aan- en uitkleedservice voor haar is. Op de Zonnewater-dagen kan ze de zorg aan huis dus afzeggen.

Taxi TCR

Overigens liep Marijke de eerste maandag al meteen tegen een probleem aan toen de taxi nog geen 24 uur van te voren afbelde. Inmiddels roemt ze de daarop ingeschakelde Taxi TCR uit Doetinchem die service op maat bieden. “Ze staan strak om 7.00 uur in Westervoort voor de deur en houden zich sowieso aan de afspraken. Zo sprokkel ik er vandaag een paar uurtjes bij en laat ik ze pas om 14.00 uur weer voorrijden. In die tussentijd ga ik na de koffie in de ontmoetingsruimte hier met mijn rolstoel een ‘boswandeling’ maken met een vriendin die ik ook hier in Zorgbad Zonnewater ontmoette. Dan maak ik er echt een uitje van. Overigens speelt daarbij de ziekenvervoervergoeding van DSW een belangrijke rol. De WMO betaalt het zwemmen en DSW dus het taxivervoer.”

Weldaad van de stilte

Als we vragen naar het unieke karakter van Zorgbad Zonnewater aarzelt Marijke geen moment en benoemt ze het feit dat je nergens muziek hoort en het zorgbad in een rustgevende en prachtige, bosrijke omgeving ligt.

“Bovendien luisteren alle medewerkers echt naar je wens(en) en analyseren het probleem goed voor ze een passende oplossing bieden. Maar ook het onder de mensen zijn, maakt mij emotioneel weer sterk. En het bewegen in warm water zorgt dat niet al mijn spieren en gewrichten vast gaan zitten. Het vermindert de pijn en je krijgt het gevoel dat je hier gezien wordt. Zo voelt ook de (Achterhoekse) gastvrijheid naderhand in de ontmoetingsruimte als een warm bad en vormen de contacten die je daar op doet een meerwaarde. Ik deed er dus al een wandelmaatje op. Overigens, ook al hoor je nergens muziek, ik lig wel met oordoppen in het water om ieder geluid buiten te sluiten. Ik realiseer me dat voor de optimale badbezetting er nou eenmaal meer mensen tegelijk bezig gaan.”

Daaruit komen nog wel twee wensen naar voren. “Een prikkelarm bad en 45-minutensessies in plaats van nu die 30 minuten. Daar zou ik ook meer baat bij hebben want dan kan ik bij de inloop wat langer ontspannen.”